ही माणसे आपली नाहीतच – – –

            आमच्या बालपनात भाषा रचना नावाचे एक कथानक रूपात पुस्तक ॲडीशनल येत असे . तो क्रमिक पुस्तकाचा भाग नव्हता . त्यात बऱ्याच कथानक रूपात गोष्टी होत्या . मोठ्या प्रमाणात मनुवादी विचारांच्या ‘ काही धर्मान्ध तर काही काल्पनिक असत . ग . वि . हिवसे यांचे संपादन होते .

त्यात एक कथा होती . कदाचित आपण वाचली असेलही ‘ पन पुन्हा तीला रिपीट करू – – –

एका विहरित गंगदत्त नावाचा बेडुक राहात असे . त्याच्या सोबत इतर परिवार सुद्धा रहात असत . काही कारणास्तव गंगदत्त चे इतर बेडकांशी जमेना .

तेव्हा तो वर विहरीच्या तोंडीवर गेला . वर त्याला एक साप दिसला . सापाने गंगदत्त ला भक्ष करण्याचे विचार असतांना ‘ गंगदत्त म्हनाला तुला शिकार पाहिजे असेल तर दररोज तुला शिकार मिळत जाईल . मला खाऊ नकोस . माझ्या सोबत विहरीत दडुन रहा ‘ मी एक एक बेडकांना फसवुन तुझ्या कडे आनत जाईल . तेव्हा तुला खादय मिळेल . ठरल्या प्रमाणे गंगदत्त दररोज एका बेडकाला फसवुन सापा कडे आनायचा , साप चुपचाप बेडकाला गटकावत असे . असे बरेच दिवस झाले . शेवटी विहरीतील बेडकं संपून गेली . गंगदत्त चा असणारा परिवार सुद्धा सापाचे भक्ष ठरला . शेवटी सापा ला खाण्यास काहीच शिल्लक राहीले नाही . तो गंगदत्त त्ना म्हनाला ” आता मला खाण्यासाठी काहीच शिल्लक नाही ‘ तु माझी खूप सेवा केलास , पण माझा नाईलाज आहे , भुख महत्वाची आहे त्या मुळ मी तुला सुद्धा खात आहे ” . म्हनुन गंगदत्त ला सुद्धा खाऊन टाकले .

 

     या मधुन तात्पर्य काय समजते .

१) साप हा आपला शत्रु असतो .

२ ) त्याचे कार्य फक्त भक्षासाठी असते .

3 ) तो आपल्याला सुरक्षा देतो ‘ असे आमीश दाखवतो .

४ ) ज्याला आमिश दाखवतो तो सुद्धा त्याचाच शत्रु असतो व त्याचे भक्ष असतो .

५) सर्व संपल्या वर शेवटी तो जो त्याच्या सोबत असतो त्याला ही संपवतो .

 

    मुख्य विषयाकडे वळुया

    

 ५ ‘ ६ दिवसां पूर्वी जोगेंद्र कवाडे यांच्या मुलानी श्री गोलवलकर या कट्टर हिंदुत्ववादी , मनुस्मृती वादी व्यक्ती  जाहीर शुभेच्छा फुले शाहु बाबासाहेब यांचे फोटोसह प्रकाशित केल्या . या वर बऱ्याच निशेध चर्चा रंगल्या . 

 

 या अगोदर सुद्धा  श्री आठवले नावाचे गृहस्थ बाबासाहेबांचे नाव घेऊन वर्तमान मनुस्मृती वादी व्यवस्थापकाला मदत करण्या साठी एकजिव झालेले आहेत .

 

 असे लोकं स्वार्था साठी ‘ काहीतरी मिळवण्या साठी त्यांच्या विचारांवर कार्य करतात .

याचा उद्देश हा सामाजिक विचारांना गिळंकृत करणाऱ्या विचारधारे सोबत कार्य करतांना 

त्यांची परिस्थिती सुद्धा गंगदत्ता प्रमाणेच असते .

असे गंगंदत्त समाजा मध्ये ठिकठिकाणी निर्माण आहेत .

या पासुन समाजाने सावधपणे वागणे कधीही चांगले राहील .

बाबासाहेब आंबेडकर अशा मनुवादी विचारधारेला मदत करणाऱ्यांना ” खुसमस्करे ” म्हनत असत . कांशिराम साहेब यांनाच ” चमचे ‘ दलाल ‘ पिछलग्गु ” ‘ असे म्हनतात .

 

 विरोधी विचारधारेला मदत करणारे लोकं किंवा विरोधी विचारधारा आपल्याला मदत करते ती का ? करते याबद्दल सुद्धा सावधानता  समाजानी बाळगावी .

 ” The History of India is nothing but the mortal conflict between buddiSam against Brahamnisam . ” अर्थात भारताचा इतिहास हा बुद्धीज्म विरुद्ध ब्राम्हनिजम चा जिवघेणा संघर्ष आहे . ( Read Revolutio and Canter Revolution )

 

     जे लोक आपले आहेत हे जर आपण समजतो हा गैरसमज आहे . हे लोक त्यांच्या साठी काम करतात . ते समाजातील गंगदत्त आहेत . 

ते आपले लोकं नाहीत

याची जानिव प्रत्येकाला असावी असे वाटते .

 

राजकिय साक्षरता महत्वाची असते , कोण केव्हा कुठे आपणाला / समाजाला डुबवु शकतो या बद्दल जागृत असावे .

 

    नागरिक जागृत अभियान

चालवुन समाज बुद्धीजिवी साक्षर व्हावा , असेच वाटते .

 

       संजय वाळके