नागूतात्याचा बोल खरा ठरला !

नागूतात्या नावाचा माझ्या वडिलाचा एक चुलता होता .Ex. मिलिट्रीमन.देखना, रुबाबदार, करारी आणि तितकाच विक्षिप्त . आपल्या घरातील बायकांनी पाणी भरायला सार्वजनीक पाणवठ्यावर जावू नये म्हणून नागू तात्याने आपल्या छोट्या घरातच आड खोंदला होता .

नागूतात्या गाण्याचा अत्यंत नादी आणि चहाचा अत्यंत तलपी होता . संध्याकाळ झाली की त्याचे डोळे उघडत. त्याचा परीवार मोठा होता. बायका मुले घेऊन तो गावी रहात होता. कटाळ्या सारखे नागूतात्याला ही कोणतेही कामधाम येत नव्हते . इंग्रज मायबाप सरकारने महारांना थोडी शेत जमीन दिली होती , त्यावर आणि किरकोळ उलाढाली करून नागूतात्या आपल्या परिवाराचे पोट भरत होता .

पूर्वी ग्रामीण भागात तमाशा , लेझीम हे एकमात्र करमणुकीचे साधन होते .नागूतात्याला तमाशाचा भारी शौक . रात्र झाली की तमाशातील गाणी मोठ्याने म्हणत तो चावडीत पडे.

माझे वडील सोलापुरला दयानंद कॅालेज मध्ये शिकत होते . दिवाळीच्या सुट्टीत ते गावी आले . घरा समोरील अंगणात वडील आणि त्यांचे मित्र बसले होते . चुलत्याची खवंडळ काढण्याची हुकी वडिलांना आली .’ शुभमंगल चरणी गण नाचला ‘ अशी गण वडिलांनी मोठ्याने म्हटली. नागूतात्या चावडीत पडला होता. “कोण हाय र तो , गण नाचवणारा ?” असे म्हणत नागूतात्या धावत आला.त्याचा चढलेला आवाज , भेसूर झालेला चहरा बघून वडील घाबरले. वडिलांना बघून नागूतात्या म्हणाला ” आर..र..र बापसख्या तू हायस व्हय र ! कोणाच भल झालय गण म्हणून ? झाडाखाली निवांत पुस्तक वाचत बसायच ! जिंदगी भर तुपात रोटी चुरून खाशील .”

वडिलांनी नागू तात्याचा साल्ला ऐकला . नागूतात्याचा बोल खरा ठरला .

– प्रियदर्शी सोनवणे